یکی از عمده ترین دغدغه های مردم درباره طرح هدفمند کردن یارانه ها میزان مبلغی است که متولیان اجرای طرح، در نظر دارند به عنوان یارانه نقدی به آنها پرداخت نمایند.

این دل نگرانی، البته ریشه در واقعیت های اقتصادی جامعه نیز دارد و مردم حق دارند از این بابت با ترس و تردید به طرح بنگرند.

طبق اعلام مسوولان طرح هدفمند کردن یارانه ها، در صورت محقق شدن درآمد 20 هزار میلیارد تومانی ناشی از اجرای طرح، هر نفر ماهانه مبلغی بین 20 الی 24 هزار تومان یارانه نقدی دریافت می کند.

البته اگر 20 هزار میلیارد تومان مورد انتظار تامین نشود، رقم دریافتی، حتی شاید تا نصف نیز تقلیل یابد.

این در حالی است که در آغازین زمزمه های اجرای این طرح، حتی سخن از 70 هزار تومان برای هر نفر می شد.

نکته حائز اهمیت دیگر اینکه این 20 الی 24 هزار تومان ها، در سالهای دوم و سوم و ... طرح، در قیاس با ارتقای سطح تورم، ارزش و قدرت خریدشان را از دست خواهند داد و بسیار ناچیزتر خواهند شد به طوری که تقریبا هیچ نقشی در معیشت مردم ایفا نخواهند کرد.

با این حال نکته ای که می توان به اتکای آن، از این نگرانی معیشتی کاست، این است که طرح هدفمند سازی یارانه ها، در طول مدت اجرای خود، نه تنها به واقعی شدن قیمت کالاها می انجامد، بلکه به عنوان یک اجبار اقتصادی، زمینه ساز واقعی شدن درآمدها نیز خواهد شد.

هر چند ممکن است دولت در بدو امر، حقوق کارمندان را زیاد نکند ولی در حوزه های خارج از اراده حکومتی دولت، دستمزدها تغییر خواهند کرد و دولت نیز ناگزیر خواهد بود عائله کارمندی خود را با وضعیت اقتصادی پیش آمده همسان کند و به اصطلاح بروزرسانی نماید.

البته نباید کتمان کرد که در آغاز طرح و مدتی بعد از آن، شوک هایی به اقتصاد عمومی و معیشت مردم وارد خواهد شد و نارضایتی هایی به وجود خواهد آمد. در چنان شرایطی و در بدو امر یارانه های نقدی جبران کننده بخشی از خلاء ایجاد شده خواهد بود اما در ادامه، قواعد گریز ناپذیر علم اقتصاد، واقعی سازی درآمدها را نیز پدید خواهد آورد و تا بعد از یک دوره گذار- که لاجرم سخت نیز خواهد بود- همانند بسیاری از کشورهای دیگری توازنی نسبی بین درآمدها و هزینه ها شکل بگیرد.

فراموش نکنیم که نظام اقتصاد ملی ما، بیش از این توان ادامه وضعیت نابهنجار کنونی را ندارد و واقعاً چاره ای نیست جز تن دادن به جراحی دردناک هدفمند سازی یارانه ها.